Kompromisk luksemburski

KONSEKWENCJE POWOŁANIA SIĘ PAŃSTWA NA KOMPROMIS LUKSEMBURSKI:
1.    Akt prawny mógł być ustalony jedynie jednomyślnie.
2.    W latach 70-tych, jeżeli państwo powołało się na kompromis luksemburski, musiało być to uzasadnione pozytywnym wyliczeniem interesu narodowego, gdy to nie miało miejsca głosowanie odbywało się przy kwalifikowanej większości głosów. Państwo musiało zobowiązać się do stosowania aktu prawnego uchylonego kwalifikowana większością głosów.

ELEMENT MIĘDZYNARODOWY KOMPROMISU LUKSEMBURSKIEGO
Polegało na tym, iż państwa członkowskie wykluczyły procedury głosowania większościowego na rzecz jednomyślności w głosowaniu. Element międzyrządowy był dominujący w latach 80-tych. Do głosowania zaczęły dochodzić nurty ponadnarodowe, polegało na tym, że powołanie kompromisu luksemburskiego nie zawsze prowadziło do zastosowania jednomyślności. Proces integracji europejskiej zawsze stanowił kompromis pomiędzy elementami integracji ponad narodowej a rządowej.
Stopniowe powiększenie państw członkowskich nowe państwa w 1973 roku (Wlk. Brytania, Dania, Irlandia), w tym czasie było 9 państw członkowskich. W latach 70-tych wprowadzono reformę budżetową wspólnot europejskich, która wprowadziła system dochodów własnych wspólnoty. Wprowadzenie systemu dochodów własnych polegała na tym, iż wspólnota europejska będzie posiadacz odrębny budżet i ten budżet będzie oparty na dokonywaniu bezpośrednich wpłatach ( środki finansowe pochodzą z określonych źródeł własnych WE). Najważniejszymi dochodami własnymi WE są opłaty celne z tytułu dostępu na rynek wspólnotowy, pochodzących od państw trzecich. Wszystkie opłaty oraz sankcje pieniężne nałożone na skutek nie stosowania przepisów WE stanowią również dochody własne WE. Traktat ten miał znaczenie ogromne gdyż państwa uzyskały niezależność od państw członkowskich.
Członkowskich 1976 roku wydano decyzję o przeprowadzeniu pierwszych bezpośrednich wyborów do parlamentu europejskiego. Odbyły się w 1979 i miały charakter powszechny i bezpośredni.
SYTUACJA PODWÓJNEGO MANDATU- gdzie mandat krajowy w państwie krajowym łączony był z mandatem europejskim. Sytuacja podwójnego mandatu uległa zmianie. Parlament od 1979 roku jest instytucją międzynarodową gdzie roku członkowie pochodzą nie z nominacji, ale z wyborów bezpośrednich.
Państwa takie jak Hiszpania, Portugalia, Grecja przystępują do UE w latach 80- tych. W 1985 roku i 1986 dokument, który nazwano „Białą Księgą”, w której wskazano przeszkody w osiągnięciu dobrego wspólnego rynku oraz projekty aktów prawnych, które są konieczne do osiągnięcia wspólnego celu.
Jednolity Akt Europejski:
1.    Pierwszy Traktat zawarty od 1957 roku, który modyfikuje traktaty WE

Zmiany:
1. Uznanie Rady Europejskiej,
2. Przewidział, że w skład RE wchodzą szefowie rządów Państw członkowskich, przewodniczący komisji europejskiej. Głównym celem, RE jest realizowanie europejskiej wspólnoty politycznej,
3. Przyznanie wspólnot nowych kompetencji takich jak:
* ochrony środowiska
* polityka społeczna
* współpraca w zakresie spójności ekonomiczno- społecznej

4. Poszerzenie kompetencji Parlamentu europejskiego poprzez stworzenie nowej procedury ustawodawczej. W 1986 roku parlament uzyskał większe uprawnienia kontrolne w stosunku do RM w procesie decyzyjnym
5.    Rozszerzono sfery, w których wspólnota może działać kwalifikowaną większością głosów.
Utworzenie obok trybunału Sprawiedliwości drugiego Sądu I instancji siedziba w Luksemburgu- sąd ten miał być Wspólnotowym Sądem Administracyjnym.
6. Zdefiniowanie rynku wewnętrznego jako obszaru bez granic wewnętrznych w ramach, którego zapewniana jest swoboda przepływu towarów towaru, usług i przedsiębiorstw.

Art.8a, art.14ust.1, art. 100a, art. 95 (uzupełnienie art. 14)- TWE

Jednolity Akt Europejski wprowadził zmiany (1986):

- Europejska Wspólnota Węgla i Stali – 1931 r.,
- EWG- 8a (rynek wewnętrzny), art. 14
- Ewaston – 1957 r.